Żmija lewantyńska

Ze wszystkich żmii europejskich to właśnie żmija lewantyńska posiada najdłuższe zęby jadowe. Mają one długość aż 2 cm. Należy oczywiście do rodziny żmijowatych. Występuje na obszarze: północnej Afryki, zachodniej i południowej Azji, Cypru, wysp Morza Egejskiego. Żmija lewantyńska budzi uzasadniony postrach. Jest nader agresywna. Przeciwnie niż inne żmije, które po wbiciu zębów w ofiarę odskakują w ułamku sekundy – nasza bohaterka nie popuszcza jej na jakiś czas, przez co wskutek żujących ruchów szczęk może przeniknąć do rany aż 50 ml silnego jadu.

W Armenii i Afganistanie zagęszczenie tych gadów może sięgać 20 sztuk na hektar, co jest prawdziwym przekleństwem. Niektóre żyzne pastwiska nie nadają się do użytkowania, bo owce, konie i wielbłądy, gryzione w pysk podczas skubania trawy, giną po paru godzinach. Równie wśród ludzi zdarzają się przypadki śmiertelne. Jest to w ogóle jedna z najroślejszych żmij. Wyjątkowo samce osiągają długość nawet do 2 m i wagę 6 kg. Gad ten zasiedla wszelkie możliwe siedliskie, tak urodzajne, jak i jałowe, zagospodarowane bądź dzikie. Ukąszenie żmii lewantyńskiej jest szczególnie niebezpieczne, gdyż jej długie zęby wprowadzają jad głęboko w ciało i wstrzykują go wyjątkowo dużo. Zwiedzając kraje afrykańskie i azjatyckie należy pamiętać o niebezpieczeństwach, które mogą czekać na podróżników.