Choroba zwyrodnieniowa stawów u psów

Dysplazja u psa jest rozluźnieniem struktur stawowych. Zwyrodnienie to obejmuje szereg nieprawidłowości, które występują w obrębie stawu. Najczęściej dysplazja u psa diagnozowana jest w stawach biodrowych oraz łokciowych. Jednakże nierzadko stwierdza się szerokiej nieprawidłowości w zakresie zmiany kształtu głowy kości udowej. Powoduje to najczęściej tarcie kości w czasie poruszania się. Wynikiem tego jest powstanie stanu zapalnego, a także pojawienie się zmian wytwórczych. Niewydolny staw wpływa na całą mechanikę ruchu psa, prowadząc do sztywności w obrębie kończyny. Wówczas pies znakiem zmniejsza swoją aktywność fizyczną, która jest związana wówczas z bólem. Najczęściej taka sytuacja sprawia, że pies przybiera dodatkowo na wadze, co może pogorszyć sytuację stanowiąc przeciążenie dla stawu. Dysplazja może mieć bardzo szerokie konsekwencje nie tylko w zakresie poruszania się psa, lecz także komfortu jego życia. Silny i przewlekły ból bardzo często jest niemożliwy do zniwelowania nawet z wykorzystaniem środków farmakologicznych. Dysplazja u psa może być dziedziczona, jednak może pojawić się także ze względu na okoliczności zewnętrzne. Ponadto istnieją rasy szczególnie narażone na wystąpienie tej właśnie choroby. Zalicza się do nich owczarki niemieckie, golden retriever, labradory, dogi niemieckie, bernardyny, a także nowofundlandy. Tym samym najbardziej narażone są psy większych ras, jednakże dysplazja u psa może być diagnozowane także w przypadku mniejszych ras.

Najczęstsze objawy dysplazji

Pierwsze objawy związane z dysplazją u psa mogą pojawić się już u kilkumiesięcznego szczenięcia. Jednakże rozwój choroby jest bardzo zróżnicowany, przez co objawy występują także w późniejszym wieku. Najczęściej jest to przede wszystkim niechęć do ruchu, pojawienie się sztywności kończyny, kulawizna, sztywny chód, unikanie twardego podłoża. Jednakże istnieją także sytuacje, kiedy mimo wyraźnych objawów pies nie jest wolny od dysplazji. W większości przypadków młode psy do drugiego roku życia nie wykazują widocznych objawów rozwijającej się choroby. Zmiany widoczne są natomiast na zdjęciach rentgenowskich, które pozwalają dokonać skutecznej i szczegółowej diagnostyki w zakresie tej właśnie choroby. Poza badaniem rentgenowskim dysplazje ups-a diagnozuje się dzięki badaniom ortopedycznym oraz obrazowym. Badanie najczęściej realizowane jest pod narkozą. W wielu przypadkach dysplazja u psa jest wówczas na bardzo zaawansowanym poziomie. Tym samym niezwykle ważne jest ciągłe monitorowanie zachowania psa, a także obserwowany jego zachowań, aby jak najszybciej wykrywać wszelkie dolegliwości.

Źródło: https://zwierzetaimy.pl